บทที่ 423

ยามเที่ยง แสงสว่างนอกหอปีกของผู้รักษาบางเบาและกราดเกรี้ยว กดดันบานหน้าต่างราวกับมีบางสิ่งที่อยากจะเข้ามาข้างใน

ภายใน เวลาถูกวัดด้วยลมหายใจและความเจ็บปวด

โรแนนใช้ไหล่ดันประตูให้เปิดออก ระวังไม่ให้ถาดในมือหก ไอความร้อนลอยกรุ่นขึ้นมาจากชาม—ซุปใสกับขนมปังนุ่ม กลิ่นของมันอ่อนโยน เกือบจะหอมหวาน

แต่ในห้องไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ